Hlučín

Już 150 tysięcy lat temu prehistoryczna ludność tych terenów wykorzystywała umiarkowanie pofalowany krajobraz do wędrówki z niedogodnych regionów północnych na przyjemniejsze pod względem klimatycznym południe. Świadczy o tym znalezisko krzemieni niedaleko wzgórza Landek. Właśnie przez ziemie landeckie wraz z zamkiem strzegącym Bursztynowy Szlak był również administrowany Hlučín. Co prawda dokument założycielski nie zachował się do dzisiejszych czasów, ale historycy twierdzą, że miasto założył sam Przemysł Ottakar II w połowie XIII wieku. Po odkryciu w regionie Landka złóż węgla, kupił okoliczne ziemie w 1848 roku od Rothschildów.

Mieszkańcy regionu hlučínskiego po przegranych bitwach śląskich zostali obywatelami Prus. Przełom nastąpił w 1920 roku, gdy region hlučínski wszedł w skład ziemi czechosłowackich, jednak po Układzie Monachijskim tereny te ponownie stały się częścią Niemiec. Otrzymały nawet wyższy status niż tak zwane Sudety, a więc mieszkańcy regionu hlučínskieg automatycznie stawali się Niemcami, co oznaczało jednak, że od razu zaciągano ich do Wehrmachtu i zmuszeni byli uczestniczyć w najgorszych bitwach stoczonych podczas II wojny światowej.

Do dziś ludność żyjąca w tym regionie nazywana jest „Prajzami“ lub „Prajzakami“, co wywodzi się od słowa Prusacy. Ludność zachowała tutaj swój dialekt, tradycje i zwyczaje. Znanym rodakiem jest barokowy kompozytor muzyczny Pavel Josef Vejvanovský, który przebywał w wielu miejscach na Morawach i jest uważany za jednego z największych czeskich kompozytorów XVII wieku.

Hlučín jest popularnym miastem rekreacyjnym mieszkańców Ostrawy, którzy chętnie przyjeżdżają tutaj na rowerach, korzystając z doskonałego systemu ścieżek rowerowych. Relaks znajdują tutaj nad jeziorem po dawnej żwirowni. Osoby, które są zainteresowane historią Hlučínska, mogą odwiedzić muzeum na zamku, poczuć atmosferę historycznego rynku. W okolicy znajdują się także znane obiekty, tworzące fortyfikację Czechosłowacji przed II wojną światową.